Het strand van Vaiana en veel toiletten

Het strand van Vaiana

Oliver heeft nog een leuke ontmoeting met een hond op de camping. Die komt gewoon vragen om een stok weg te gooien. Olivers hart smelt en Lotta kruipt weg van de schrik. 

Voor we het mooie schiereiland verlaten moeten we Cathedral Cove bezoeken. Om er te geraken moet we eerst een stevige, korte wandeling maken. Voor de kinderen een eindeloze en veel te zware wandeling. Oliver kan echt nog niet genoeg stappen zonder pijn en dus  dragen we hem op de rug met behulp van een lichtgewicht draagzak van Boba. Dit was de beste zet ooit, gezien de omstandigheden. Ezel Frieke draagt de te zware kleuter en ezel Katrien de rugzak. Het weer is wisselvallig en dus gaan zowel de regenjassen, zonnehoedjes als zonnecrème mee. Men zegt soms dat je in Nieuw-Zeeland four seasons in one day hebt, wel dat is bij benadering zeker zo. Je staat op met en dikke trui, wisselt die later voor een regenjas om daarna in t-shirt en met een dikke laag zonnecrème de dag verder te zetten. Het zou momenteel zelfs sneeuwen in de zuidelijke Alpen...

Het strand bij Cathedral cove is er eentje uit de boekjes, films...en tekenfilms. Lotta begeeft zich spontaan naar de vloedlijn en begint liedjes uit de film Vaiana te zingen. Ze speelt ook een paar scènes na. Heerlijk om te zien. Oliver probeert de golven te temmen met stenen en stokken. In elk stuk natuurgebied zorgt het DOC (departement of conservation) voor een toilet. Vuilbakken vind je nergens. Je vuilnis moet je gewoon terug meenemen en dat is maar logisch ook. Dit lukt wonderwel goed. Het toilet aan Cathedral Cove heeft een machtig uitzicht...toch als je voor je kijkt. Als je in de pot kijkt, zie je enkel een hele diepe put...toch griezelig om je kleuter daar op te laten zitten. Lotta schreeuwt dat ik haar niet mag loslaten!

Over toiletten kunnen we ook een heel hoofdstuk schrijven. De opkomst van de Chinese toeristen in deze regio heeft voor ons hilarische neveneffecten. In de toiletten hangt bijna overal waar veel toeristen komen een sticker op de muur waarop vriendelijk in Engels en Chinees gevraagd wordt om toiletpapier niet in de vuilbak te gooien maar wel in het toilet. Daarbij staat ook een pictogram waarop iemand gehurkt op de WC-bril staat met een rood kruis door en iemand die netjes op de WC zit met een groen vinkje bij. Voor ons lachwekkend maar ik stel me al voor hoe de uitbaters voorheen te maken hadden met kapotte brillen, voetsporen op de bril en vuilbakken vol gebruikt toiletpapier. Zouden ze daar in Brugge ook last van hebben?

Reizen met kinderen betekent dat je in elk dorp van betekenis de openbare toiletten leert kennen om dan nog niet te spreken over de toiletten in de supermarkten. Nieuw-Zeeland krijgt van ons een dikke 8 voor beschikbaarheid van toiletten en de netheid van toiletten. Nergens krijg je het antwoord dat het toilet niet mag gebruikt worden en overal zijn er redelijk nette publieke toiletten, vaak ook met luiertafels en zeep bij de wasbak. Maar joepie de poepie...we reizen ook in een huis op wielen en daar hoort ook een portapotti bij! Deze woonwagenversie van een toilet bestaat al lang en is echt handig! Alleen als deze vol is ... moet je ze legen 😖- dank je Katrien!

We hebben dus al heel veel toiletten gezien. Deze met het mooiste uitzicht waren aan het strand van Cathedral Cove en een portapottiebeurt naast de auto met een prachtig dal voor ons. Deze smerigste waren op een gemeentecamping. Maar zoals me zei in de serie 'De Ronde': a je moe ...

Genoeg over toiletten. We zetten de reis verder, weg van het schiereiland Coromandel. We zwaaien de mega zilvervarens en de Kauribomen en de mooie stranden tot ziens. We rijdens langs de  Nieuw-Zeelandse highway (Euh...1 vak door en 1 vak terug en max 100km per uur) richting de streek van de Hobbits, vulkanen en Kiwiboomgaarden. De dorpjes die na eindeloze stukken platte land opduiken lijken wel recht uit een Westernfilm te komen. Tip Top is hier de plaatselijke kruidenier en altijd uitgerust met ijsjes. Deze zijn tijdens de iets te lange rit een aangename verpozing. 
We geraken niet tot waar we wilden geraken en slaan net iets vroeger af bij een camping waar er een zwembad is, een natuurlijke warmwaterbron en een plaats om te staan. We ruiken al heel licht de zwavelgeur van de streek waar geothermiek het voor het zeggen heeft. 
Katrien zorgt voor een boerenommelet terwijl Frieke de beentjes van Oliver verzorgt. Het wordt alweer laat en het harde bed doet toch deugd.