"Mama, wanneer mogen we opstaan?"

We zijn jullie de afloop van het douaneverhaal nog verschuldigd. Je bent dus verplicht om aan te geven als je eten, medicijnen, tabak of gebruikt outdoor materiaal meebrengt. Wij hadden flink aangeduid op het formulier wat we meehadden. De eerste douanebeambte was super vriendelijk, stelde enkele vragen en vroeg ons toen vriendelijk om de volgende stap van de controle te doen - de scanner. Na de scanner mochten we ons richting loket van de declarations begeven. Lotta zat bijna in onze nek toen ze de snuffelhonden gespot had. Ik voelde gepruts aan mijn rug en dacht dat het Oliver was, draaide me om en zag een Beaglehond en een douanebaasje die me verzochten om mijn rugzak te laten controleren. Alles werd voorzichtig uitgehaald en onderzocht. Ze vroegen me of er fresh food in mijn rugzak gezeten had. Uiteraard, we zijn de dinsdag met heerlijke picnic vertrokken. Niets gevonden dus, maar de hond kon de sporen van de picnic wel nog ruiken. Uitgerekend Lotta kreeg ook een teken van de hond om haar rugzak te laten inspecteren. Lotta had op een koekje in een papiertje na echt niets bij...tot de dame van de controle een netje aan de zijkant controleerde. Daar zat nog een pluisje in van een paardenbloem. 'Oh, this is what she smelled!" Euh...een hond die paardenbloemenpluisjes kan ruiken! Waw! Respect...en sorry van onze kant natuurlijk dat we per ongeluk een beetje Belgische natuur meegesmokkeld hebben. Een paar dagen later werden hier ook paardenbloemen gespot. Wij waren dus niet de eerste om zo'n pluisje mee te brengen. Maar ze doen hier dus echt alles om hun natuur te beschermen tegen vreemde invloeden.🌴🌵🍀🐝🍀😘😘😘😘😘😍😍😍😍😍😍🙂🙂🙂🙂 (Lotta's bijdrage aan de tekst in de vorm van emoji's)

Onze eerste twee nachten brengen we door op hotel. Een bescheiden hotel met een klein zwembadje om de sloebers de kans te geven zich even uit te leven. 
De eerste avond voelden we ons zo uitgeschud en uitgeput dat we er enkel nog in geslaagd zijn om een take away maaltijd te gaan halen (Lotta viel in slaap waar ze stond) terwijl Frieke de verbanden van Oliver verwisselde. Wijzelf waren om 20u lokale tijd echt zo moe dat we bijna in slaap vielen onder de lang verwachte douche (na 2 dagen vliegen is douchen een must).

Om 2 uur 's morgens, dat is 14u in België staat een roodharige prinses naast ons bed met de vraag, "wanneer mogen we opstaan?" Nee, niet zooo vroeg! 

Een paar kordate woorden om hen tot slapen aan te manen gaan gezwind het ene oor in en het andere weer uit. Daar gaat onze nachtrust. De iPad brengt nog even rust maar om 7u is iedereen wakker, aangekleed en klaar om de stad in te trekken. We nemen de taxi voor 35 dollar naar het stadscentrum.

Wat opvalt is de nog weinige hoogbouw. Blijkbaar is de hoogbouw wel in opkomst. De buitenwijken zijn in een typisch dambordpatroon opgetrokken. Ieder huis heeft wel een (voor)tuin. Reclame wordt hier niet aan banden gelegd. Daaraan zie je dat België en zeker Brugge wel het verschil maakt door wildgroei aan reclame niet toe te laten. Ik kan me ook moeilijk voorstellen dat er hier strenge bouwvoorschriften zijn. Een zootje van alles is het. 

Om de taxi te kunnen betalen moet we eerst geld uit de muur halen.
Tegenwoordig kan je op reis vertrekken zonder ook maar 1 vreemd biljet mee te hebben. Ze hebben prachtige biljetten met mooie dieren, belangrijke koppen en mooie kleuren. 

Een echt ontbijt hadden we nog niet gehad.
We wagen onze kans in een soort streetfoodmarktje. "The best ugly bagels" Ze maken hun broodjes, het beleg en de koffie waar je bij staat te kijken. Aan een paar grote tafels kan je je lelijk lekkere bagel opsmullen. 
 
Na dit geslaagd ontbijt neuzen we nog even rond in de straten van Auckland om daarna onze allereerste Uber taxirit te bestellen richting de Zoo. De zoo ligt net buiten het centrum. Dit is echt een mooie zoo, met democratische prijzen. We betalen 83 dollar (ongeveer 50 euro) voor het hele gezin. Probeer aan die prijs maar eens in de zoo bij ons binnen te geraken. We huren een buggy...euh...tweelingbuggy...want gezien het vroege uur deze ochtend en de jetlag en de benen van Oliver zijn we zeker dat die spoken de dag niet al wandelend zullen doorkomen. We spotten onze eerste blauwe pinguïns, Tatuara, Kea, Kiwi's...maar ook veel andere dieren uit de hele wereld. Deze zoo is echt een aanrader! Na de zoo vallen de monstertjes als een blok in slaap. Auckland verder verkennen is geen optie. Het is is een hel om terug in het hotel te geraken. De stad staat een beetje op zijn kop door een concert van Taylor Swift die avond. We gaan weer veel te vroeg slapen ...het uurverschil is moordend!